Wat defensie mij heeft geleerd

Blog

Kameraadschap en samenwerken

“maar waarom zou je dat willen?” is de reactie van een medesporter als ik vol enthousiasme wat vertel over mijn ervaringen tijdens de eerste opleidingsweken bij Defensie. Ik leg net uit dat we amper rustmomenten hadden, en als we dan eindelijk ’s avonds laat op onze kamer aankwamen, we nog een voorbereiding moesten doen voor een presentatie de volgende dag, onze tas moesten inpakken of onze laarzen moesten poetsen. En ’s ochtends startte de dag steevast met corvee, gevolgd door kamerinspectie. Het gebeurde weleens dat de bedden weer werden afgehaald, en we het hele riedeltje opnieuw moesten uitvoeren, tot het wél goed was. “waarom zou je dat willen?” is dan ook een terechte vraag. Ik moest er even over nadenken.

Geen ruimte voor ego

Waarom word ik zo enthousiast hiervan? Als ik het probeer samen te vatten dan komt het op een aantal elementaire zaken neer. Het eerste wat ik heb geleerd, is samenwerken: je hebt samen één doel, er is geen ruimte voor ego. Je leert zo te handelen en efficiënt te werken, dat je blind op elkaar kan inspelen en vertrouwen. Je helpt elkaar, want je hebt er niks van als iemand niet op tijd klaar is of zijn zaakjes niet heeft geregeld. Je hebt elkaar nodig, want iedereen heeft een rol in het geheel. Vergelijk het een beetje met een mierenkolonie: op zichzelf zijn ze niets, maar bij elkaar is de hele stroom en stoet mieren als een geoliede machine, ze zijn een éénheid.

Gelijkwaardigheid

Dat saamhorigheidsgevoel, het in no-time leren vertrouwen op elkaar, dat is iets unieks dat bijna haaks staat op de individualistische instelling die veel mensen tegenwoordig hebben en inmiddels onze westerse standaard is. Binnen de Natres (nationale reserve) waar ik inzit, bestaat de groep uit allerlei soorten mensen met een diverse achtergrond. In ons geval was het meerendeel hoog opgeleid, maar zodra we het groene pak aantrokken waren we gelijk: we begonnen allemaal bij 0. Die gelijkwaardigheid heb ik ook heel prettig ervaren, je hoeft geen competitie te voeren, je niet beter voor te doen dan je bent. Je bent gewoon groep Alpha.

Doelgerichte vaardigheden

Een andere mooie les vond ik het doelgerichte bezig zijn. Heel knap hoe steeds de koppeling tussen onze activiteiten en werkzaamheden en de reele situatie werden getrokken. Je leert achter elkaar in rap tempo allerlei handelingen en vaardigheden uitvoeren, van efficiënt je tas inpakken, je materialen verzorgen tot op tijd komen en vooruit plannen. Juist dat onder de knie krijgen van vaardigheden is een totaal andere manier van leren voor mij, waardoor ik onwijs ben gegroeid. Door continu buiten mijn comfort zone te handelen, werd ik gedwongen met mijn billen bloot te gaan en de eisen te halen voor bijvoorbeeld doelen raak schieten of een hinderlaag goed uitvoeren. Bij de uitreiking van mijn strepen aan het einde van deze twee weken, was ik dan ook écht trots op mezelf.