Goed doen voelt goed

Blog

Altruïsme in de praktijk brengen

In de vorige blog schreef ik al dat het een rare week was. De ene dag had ik een aanrijding waar ik eerste hulp verleende, en de volgende dag liep ik een klein rondje door de stad met mijn man, toen mijn oog ineens op een telefoon viel die verscholen tussen het groen lag. De telefoon stond nog aan, en had een hoesje waar alle pasjes (inclusief credit card) nog in zaten. Wat doe je in zo’n situatie? Mijn eerste gedachte was: naar het politie bureau brengen. Iemand die zijn telefoon kwijt is, baalt als een stekker, en het leek mij een logische plek om te telefoon terug te vragen als eigenaar. Maar mijn man zei terecht dat er geen politiebureaus meer waren in de buurt. De dichtstbijzijnde was aan de andere kant van de stad, en we moesten op tijd bij zijn ouders zijn, waardoor dat geen handige optie was.

Inbreken op iemands telefoon

Ik keek nogmaals naar de telefoon, en probeerde op de pasjes adresgegevens te vinden, helaas zonder succes. Natuurlijk kon ik niet in de telefoon komen, want tegenwoordig is iedereen zo verstandig een code erop te zetten. Maar ik kon wel de gemiste oproepen zien. Steef bedacht zich dat hij ooit een YouTube filmpje had gezien waarbij ze hadden ingebroken op een iPhone door Siri te gebruiken. We speurden YouTube af en vonden inderdaad een filmpje: we moesten Siri om de tijd vragen, waarna het klokmenu zou openen. Daarna moesten we een tekst kopiëren naar een ander menu, en zo zouden we uiteindelijk in de telefoon kunnen komen. We probeerden het uit: ‘Siri, hoe laat is het?’, en inderdaad, het klokmenu opende. Maar de stappen erna lukte ons niet, en we kwamen niet in de telefoon. Shit. Wat nu?

Blije eigenaar

We besloten dat we toch maar naar het politie bureau moesten gaan en daardoor te laat bij onze ouders zouden aankomen, maar de telefoon achterlaten was geen optie voor ons. Terwijl we al die kant op liepen, zei Steef ineens: ‘maar wacht eens, we kunnen Siri toch vragen om de gemiste oproepen terug te bellen?’. We probeerden het uit, en verrek! Het lukte! We kregen een vrouw aan de lijn tegen wie ik zei ‘met de vinder van de telefoon!’, waarna de vrouw merkbaar door het dolle was. Ze verklaarde dat dit de telefoon van haar man was, en ze het hele huis al ondersteboven had gekeerd. Haar man zat behoorlijk in de rats, had zijn kinderen al beschuldigd van het zoekmaken van zijn telefoon en was in alle staten.

Dankbaarheid willen uiten

De vrouw bleek vlakbij te wonen, en we troffen elkaar dus algauw. Ze was zó ontzettend dankbaar dat ze erop stond ons te belonen. Daar voelden we ons beiden ongemakkelijk bij, en sloegen het in eerste instantie af: we deden tenslotte wat voor ons goed voelde, en wat we zelf óók fijn zouden vinden als een ander zoiets zou doen. daar hoefden we geen beloning voor. Maar ze stond erop, en drukte me wat geld in de handen. Ze vertelde dat haar man vorige week al was vergeten zijn fiets op slot te zetten, waarna deze inderdaad direct was gestolen. Haar man was al gaan denken dat hij dikke pech had nu ook zijn telefoon kwijt was. Dat hij die nu terug kreeg, deed hem weer vertrouwen in het goede van mensen. Ook al wilden we geen beloning, ik snapte wel dat zij in haar beurt deed wat goed voor háár voelde. In haar positie had ik hetzelfde gedaan.

Handelen vanuit je hart

Het was een mooie gebeurtenis, en heel fijn om te ervaren dat oprecht iets goed doen voor een ander zoveel genoegdoening geeft. Het was des te meer bijzonder, omdat Steef en ik in diezelfde wandeling vóór het voorval spraken over hartwijsheid en altruïsme. Hierin is een onderscheid tussen hogere en lagere vormen van emoties, waarbij het onderscheid niet altijd wordt gevoeld. Een voorbeeld: je helpt je buurman met het uitruimen van zijn schuur. Je denk dat je dit doet omdat je het wilt doen, omdat je graag helpt. Maar als er dan geen bedankje komt, of andere blijk van waardering, voelt dat toch een beetje onverdiend. Je merkt dat het je een tikkeltje irriteert. Dan is er sprake van lagere emoties: je handelt omdat je (onbewust) iets terugverwacht, al is het maar waardering of bevestiging. Het is dan voorwaardelijk. Een hogere emotie komt op bij een onvoorwaardelijke situatie. Bijvoorbeeld in het verzorgen van je pasgeboren baby, die jou logischerwijs niet kan bedanken, maar wat je desondanks een gevoel van vervulling geeft. Een ander voorbeeld is, in ons geval, het terugvinden van de eigenaar van de verloren telefoon.

Waarom maak ik dit mee?

Omdat ik niet in toeval geloof, was ik erg benieuwd wat de reden is dat ik in twee dagen tijd zulke voorvallen meemaakte: werd ik ergens op voorbereid? In ieder geval houdt het me scherp in het opmerken van mogelijke lessen of kansen. Ik houd jullie op de hoogte.